Voor velen een gedenkwaardige dag: vandaag zouden we aankomen na een tocht van 5 dagen! Na het vertrek in Arca hield elke groep na een uurtje wandelen halt. Een individueel bezinnend moment werd ingelast, waarbij elke leerling de opdracht kreeg een aantal kilometers alleen te wandelen om te reflecteren over de tocht en de betekenis die het voor ieder had.
Aangekomen in Lavacolla wachtte er de leerlingen een verrassing na het middagmaal. We kregen een proeverij aangeboden bij een producent van lokale specialiteiten, Casal Coton. Chorizo, tetilla-kaas, Compostelataart- en koekjes, kortom een heel feestmaal. Bijna iedereen greep de kans aan om wat couleur locale mee naar huis te nemen.
Nog 10 km scheidden ons op dat moment van de kathedraal, 2 uurtjes wandelen. We kwamen voorbij Monte de Gozo en wandelden in 1 grote groep de buitenwijken van Compostela binnen om uiteindelijk op Plaza de Obradeiro oog in oog te staan met ons einddoel: de kathedraal van Sint-Jacobus. Voor iedereen een ontroerend moment, met knuffels, traantjes, ... tot gevolg. De traditionele groepsfoto's werden uitgesteld tot morgen o.w.v. de regen. De hele dag stapten we met de poncho's en regenjassen aan en met de hoezen en vuilniszakken over de rugzakken. Een beetje teleurstellend was dat de kathedraal in stellingen stond, maar de lange warme douche maakte al veel goed. Na een bezoekje aan de lokale pitatent, winkeltjes en Momo, trokken we naar het Seminarie Menor. Tegen middernacht lag iedereen terug in zijn of haar bedje.
Wist je dat.....
- we de heeeeeele dag in de regen stapten? Plots had iedereen 'peper in de poep'! Nat, maar voldaan kwamen we aan!
- Sylvie en Céline volgens de legende pelgrim koning(innen) werden (ze zagen immers als eerste de kathedraal opdoemen).
- Jorn een kookboek gaat schrijven, laten vertalen naar het Spaans en er rijk mee denkt te worden.. 'Hoe goede frieten bakken?'
- iedereen door en door nat was, maar er werkelijk een emmer water uit Jordien haar schoenen kwam?
- iedereen jullie van harte dankt voor de vele sms'en, berichtjes op deze blog, telefoontjes en zoveel meer? Dankzij jullie aanhoudende steun en hunkeren karakters, hebben ze het gehaald! Zo fier als een gieter, wandelden ze het plein op.. Om vrijwel meteen daarna de rugzak af te gooien en naar de toiletten te spurten ;)
Het was weer een supereditie...!! Samen klinken we er nog op bij onze oude vriend Momo en dadelijk kruipen we ons zachte warme bedje in..' moe, maar voldaan...
Veel liefs!!! En slaap zacht :)
De pelgrims
Aangekomen in Lavacolla wachtte er de leerlingen een verrassing na het middagmaal. We kregen een proeverij aangeboden bij een producent van lokale specialiteiten, Casal Coton. Chorizo, tetilla-kaas, Compostelataart- en koekjes, kortom een heel feestmaal. Bijna iedereen greep de kans aan om wat couleur locale mee naar huis te nemen.
Nog 10 km scheidden ons op dat moment van de kathedraal, 2 uurtjes wandelen. We kwamen voorbij Monte de Gozo en wandelden in 1 grote groep de buitenwijken van Compostela binnen om uiteindelijk op Plaza de Obradeiro oog in oog te staan met ons einddoel: de kathedraal van Sint-Jacobus. Voor iedereen een ontroerend moment, met knuffels, traantjes, ... tot gevolg. De traditionele groepsfoto's werden uitgesteld tot morgen o.w.v. de regen. De hele dag stapten we met de poncho's en regenjassen aan en met de hoezen en vuilniszakken over de rugzakken. Een beetje teleurstellend was dat de kathedraal in stellingen stond, maar de lange warme douche maakte al veel goed. Na een bezoekje aan de lokale pitatent, winkeltjes en Momo, trokken we naar het Seminarie Menor. Tegen middernacht lag iedereen terug in zijn of haar bedje.
Wist je dat.....
- we de heeeeeele dag in de regen stapten? Plots had iedereen 'peper in de poep'! Nat, maar voldaan kwamen we aan!
- Sylvie en Céline volgens de legende pelgrim koning(innen) werden (ze zagen immers als eerste de kathedraal opdoemen).
- Jorn een kookboek gaat schrijven, laten vertalen naar het Spaans en er rijk mee denkt te worden.. 'Hoe goede frieten bakken?'
- iedereen door en door nat was, maar er werkelijk een emmer water uit Jordien haar schoenen kwam?
- iedereen jullie van harte dankt voor de vele sms'en, berichtjes op deze blog, telefoontjes en zoveel meer? Dankzij jullie aanhoudende steun en hunkeren karakters, hebben ze het gehaald! Zo fier als een gieter, wandelden ze het plein op.. Om vrijwel meteen daarna de rugzak af te gooien en naar de toiletten te spurten ;)
Het was weer een supereditie...!! Samen klinken we er nog op bij onze oude vriend Momo en dadelijk kruipen we ons zachte warme bedje in..' moe, maar voldaan...
Veel liefs!!! En slaap zacht :)
De pelgrims